Noordmannen/VisseringsVisie/Opende

Mien 1e literaire ervoaren was op de legere school. Ain verhoal oet de biebel over n leutje kiddeltje dij in n viegeboom klom omreden hai wol Jezus zain. T Was gain kebouter mor n Godvrezend mannechie: Aldus juffrouw de Niet n kenau van n wief mit hoar op de koezen en n nuvere board en snorre.
Ondanks heur stoense oetkiek en jampotgloazen in de bakelieten stainkoolswaade brille kon het serpent mooi veurlezen. De boukjes van An en Jan op de boerderij en de prachtege ploaten van Jetzes aan de mure van de Hervormde School in Muzzelknoal gaven mie op de ain of aandere menaar n goie boases. Ik ruik interesseerd in bouken en mooie verhoalen en kon menutenlaank wegdreumen in de oaventuren van de hoofdrolspeulers. Bouken over de twijde wereldoorlog vond k t mooiste. Engelandvoarders, loater Oorlogswinter van Jan Terlouw, ik was gek op geschiedenis en leefde den ook hailemoal mit.
Op de middelboare school mos wie bouken lezen en verschoof de interesse meer noar meziek en wichter. Ook in dij volgorde. ’ Terug naar Oegstgeest’ van Jan Wolkers las ik as uuttreksel mor ‘Animal Farm” van Georg Orwell ging der in as zuide kouke en doarnoast las ik ales van Asterix en Obelix, nou literatuur vrouger kinderboukjederij.
Historische bouken over de Tsaren in Rusland, de zinloze oorlogen in de veurege aiw en de woanzin van de minshaid leren mie om t leven te relativeren tot n prettig soamenwezen mit mekoar, net zo laank tot ons de koezen nait meer jeuken.
Denk nou nait dat ik n belezen persoon bin want dat bin ik nait. Ik lees allineg mor as ik op vekanzie bin. Vaar, vief, sums wel 6 bouken verslind ik tiedens de raaizen noar Frankriek.
Onder n plataan, op blode pokkel aan de raande van n zwembad op t laandgoud “Rochecondrie” heb ik dit joar de Sneeuwvalk in anderhaalf dag oetlezen. Tuzzen t zwemmen en t eetn deur zat ik in dit prachtege verhoal en kon nait wachten om t stevege bouk mit de haarde kaft weer ter haand te nemen om t spannende verhoal tot mie te nemen en te fantaseren hou de minsen en de hoezen der oet zagen. S’oavends lag ik in mien loie stoule veur de camper mit n mienwaarkerslaampie op de kop Bono zien biografie te lezen en Ararat van Frank Westerman ging veur de 2e moal veur de bijl.
T Gevuil van rust in de bovenkoamer te hebben, t geduld op te brengen om regel veur regel in dien harssens op te zoegen is lekker. Veur mie t ideoale vekanzie gevuil. Gain gestres of gekloot en gezeur over waark ,mor n rustpunt in n drok joar. N Rustpunt mit as doageliekse hoogtepunten: De supergezonde Rooie wien oet t Rhone dal en de sikkekezies op n stukkie baquette. De krummels valen op de letters van Hoodfstuk 7 en mit n nadde vinger perbaarst de ressies der of te kriegen. Das geluk. Gain wieshaid.
‘Ik bid niet veur brune bonen’ en ’Zij trokken op naar Jericho en kregen zoveel zakgeld ze maar wilden’ binnen de ainlieners oet de bouken van Anne de Vries dij zoveul indruk om mie moakt hebben, dat ik ook mit n wichie en n sikke over n badnje mien gelok zuiken wol.
De sikke was n besteleend en t badntje de Iezern Klabbe op Muzzelknoal. T Geluk lag aargs tuzzen Troapel en de Beetse.
Bouken doun joen gaist prikkeln en slingern beelden noar de wiedste oethouken van mien kop. Schrievers binnen de architecten van de werkelekhaid en verzinsels en hebben de macht nije werelden te creëren woar elk individu zien aigen beelden bie het.
Das geluk.
Ik mis hom nog elke dag….
Kees Visscher