Bagger is de norm

Geweldig interview van Martin Groenewold met Frédérique Spigt in het dagblad van het Noorden van vrijdag 1 december.
Met als kop - Vrede op aarde verdomme nog aan toe – geeft Spigt haar mening over van alles en het Nederlandstalige chanson.
Haar aversie tegen musicals en tv-programma’s als Idols en X-Faktor deel ik.
Je hoeft tegenwoordig niets meer te kunnen, kannen of kennen, alles kin.

Mensen met een te groot zelfbeeld en te kleine of kapotte spiegel zetten zichzelf en hun familie, streek, provincie en vaderland te kijk.
Wij lachen ons allen dood en de schnabbels stromen binnen.
Het valse en relnicht gehalte, te dikke kinderen met een gevolg van ouders, opa’s en oma’s en de rest van de straat, gescheiden zeer jong belegen types op zoek naar zichzelf en een nieuwe befteckel maar ook leuke spontane mensen die een keertje op tv willen.
Moet kunnen.

Met het toenemen van de zenders en de verharding op tv heeft iedere talkshow al een deskundige ingehuurd.
De specialisten van de media, de spindoctors en adviesknakkers hebben het weer gered.
De Dr. Phil van Heerhugowaard, de Gerard Joling van Westerwolde de Celine Dijon van Abbekuttenveen, er passeren in iedere talkshow wel een paar van deze nieuwe goeroes.

Frédérique zingt in een lied: ‘Ruik de stront van de papagaaien’ en zo is het ook.
Niets is zoals het lijkt.
Je moet iemand nadoen anders pas je niet in een hokje en als je probeert jezelf te zijn proppen anderen je er wel in.
In het Idols circuit vliegen de Gordonnen, Elvissen en Houstonnen je om de oren.
De muziekcultuur is een beetje zielig.
Behalve als je rapt. Lange Frans en Ali B hebben met Frans met de P op de S een plaatje opgenomen.
t Is 2006.

Gelukkig dat er nog een Frédérique Spigt is.
Willie is op tour in de States, Bob ook, Drs P is gestopt, Cornelis en Johnny dood.
Bagger is de norm