Allergie

Toen ik op de lagere school zat had ik regelmatig voorhoofdneusholteontsteking.
Tijdens de gezellige lange winters was mijn voorhoofd jaren achter elkaar een verzamelpunt voor harde stukken lichaam, snot en andere gore vloeistoffen.
Mutsen en dassen werden bijna met geweld over mijn ogen en hoofd getrokken en vooral warmte was mijn redding.

Later werden mijn bronchiën opstandig.
Ik piepte als een oude koets en floot als een stoomlocomotief.
Astmatische bronchitis overviel mij.
Een familiekwaal waar de broers ook aan leden en verdomd lastig kan ik je zeggen.
Altijd benauwd en poesterig.
Dokter Onnes zei dat ik overal een beetje allergisch op reageerde en dat frisse lucht, wollen ondergoed en levertraan de beste remedie waren.

Tijdens mijn militaire dienstkeuring ben ik afgekeurd op astma en bronchitis.
Volgens mij wilden ze mij niet hebben omdat ik van top tot teen onder de eczeem zat.
De dienstdoende generaal heeft vanaf het eerste moment dat ik het gebouw der Nederlandsche strijdkrachten aan de Hereweg betrad, schurftalarm gegeven.
Niet zomaar schurftalarm, nee, groot schurftalarm.
Nog geen jaar later heb ik in t Academisch een allergie onderzoek ondergaan en was ik allergisch voor de meeste in onze lucht voorkomende stoffen, met in de top drie: Huisstoffen, verfstoffen en buitenstoffen.

Daarna kwam ik in mijn twenty’s en thirty’s en heb met veel pijpgerook, zware shag en teerzalf een en ander overwonnen, dacht ik althans.
Maar helaas….
De allergie is teruggekomen!
Vanaf maandag j.l. ben ik allergisch voor politici.
En m’n teerzalf is op.