Vliegen
Teruggekeerd uit Mecklenburg Vorpommern met een zeer voldaan gevoel.
Een week lang mooie herfstkleuren, prachtig weer, gerookte vis om te zoenen en ontzettend veel kraanvogels.
Duizenden hebben we er gezien en het blijft een wereldwonder.
Wat een overweldigend schouwspel!
Het invliegen s’ avonds en het uitvliegen s’ morgens, kippevel van de kraanvogels.
De fotografen op de plek waar we stonden genoten volop. De lenzen van bijna een meter lang zwiepten als vredelievende kanonslopen door de lucht.
Overal het geluid van professionele camera’s en dames en heren gesponsord door de twee topmerken.
Eén van de fotojagers was Uwe Waltz een Duitse topnatuurfotograaf die naast ons stond.
Hij komt reeds zijn hele leven op deze plek in het voormalige Oost Duitsland en is altijd weer diep geroerd door zoveel kijkplezier en het getrompetter van de Kraniche.
We kregen die avond zelfs nog een lezing van Willi Rolfes een fotograaf uit Vechta die zijn nieuwe boek kwam aanprijzen en tussen alle toppers die in het zaaltje aanwezig waren zijn goed onderbouwd verhaal deed.
Elke fotomaker heeft een “handschrift” en die van hem werd gekenmerkt door symmetrie en het spelen met licht.
Als klein amateurkiekjesmakertje uit Nederland voelde ik me zeer vereerd om tussen zo’n gezelschap te verkeren en zoog alle informatie op alsof ik voor de eerste keer op school was.
Mijn 15e jaar in land van Rügen en omgeving ging ook gepaard met een gevoel van rust .
Rust in de pokkel.
We konden de knop goed omzetten en dat resulteerde in een week van overdenkingen, prachtige gesprekken met onze vrienden waar we samen mee reizen.
We kunnen ondanks de weelde die ons elke dag weer in de schoot wordt geworpen de boel goed relativeren, vinden we zelf.
Dat moet ook. Je moet op de één of andere manier altijd met de beide benen op de grond blijven.
Als je de neiging hebt te gaan vliegen is dat wel leuk, tijdelijk althans.
Als je dan consequent blijft stijgen en vergeet terug te keren op onze aarde wordt het tijd naar beneden te flikkeren of te pletter te vallen.
t Lijkt trouwens ook nog voor geen meter…. een mens die vliegt.
Laat dat in godsnaam aan de kraanvogels over, en de ganzen, en de graspiepers en de robientjes, goldvinken, doeven, keudeldoemkes, vaalken en aandere vogeltjeachtege baisten.
Een week lang mooie herfstkleuren, prachtig weer, gerookte vis om te zoenen en ontzettend veel kraanvogels.
Duizenden hebben we er gezien en het blijft een wereldwonder.
Wat een overweldigend schouwspel!
Het invliegen s’ avonds en het uitvliegen s’ morgens, kippevel van de kraanvogels.
De fotografen op de plek waar we stonden genoten volop. De lenzen van bijna een meter lang zwiepten als vredelievende kanonslopen door de lucht.
Overal het geluid van professionele camera’s en dames en heren gesponsord door de twee topmerken.
Eén van de fotojagers was Uwe Waltz een Duitse topnatuurfotograaf die naast ons stond.
Hij komt reeds zijn hele leven op deze plek in het voormalige Oost Duitsland en is altijd weer diep geroerd door zoveel kijkplezier en het getrompetter van de Kraniche.
We kregen die avond zelfs nog een lezing van Willi Rolfes een fotograaf uit Vechta die zijn nieuwe boek kwam aanprijzen en tussen alle toppers die in het zaaltje aanwezig waren zijn goed onderbouwd verhaal deed.
Elke fotomaker heeft een “handschrift” en die van hem werd gekenmerkt door symmetrie en het spelen met licht.
Als klein amateurkiekjesmakertje uit Nederland voelde ik me zeer vereerd om tussen zo’n gezelschap te verkeren en zoog alle informatie op alsof ik voor de eerste keer op school was.
Mijn 15e jaar in land van Rügen en omgeving ging ook gepaard met een gevoel van rust .
Rust in de pokkel.
We konden de knop goed omzetten en dat resulteerde in een week van overdenkingen, prachtige gesprekken met onze vrienden waar we samen mee reizen.
We kunnen ondanks de weelde die ons elke dag weer in de schoot wordt geworpen de boel goed relativeren, vinden we zelf.
Dat moet ook. Je moet op de één of andere manier altijd met de beide benen op de grond blijven.
Als je de neiging hebt te gaan vliegen is dat wel leuk, tijdelijk althans.
Als je dan consequent blijft stijgen en vergeet terug te keren op onze aarde wordt het tijd naar beneden te flikkeren of te pletter te vallen.
t Lijkt trouwens ook nog voor geen meter…. een mens die vliegt.
Laat dat in godsnaam aan de kraanvogels over, en de ganzen, en de graspiepers en de robientjes, goldvinken, doeven, keudeldoemkes, vaalken en aandere vogeltjeachtege baisten.
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage