Cultureel type
Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaap door het veen.
Wie zong dat ook alweer? Sonneveld, geloof ik.
Hij trachtte daarmee te zeggen dat de tijd vliegt.
De jaren tikken vrolijk voorbij en ik betrap mijzelf erop dat mijn snelheid van opereren en functioneren afgenomen is.
Kon ik een paar jaar geleden nog een vlieg of een mug, westerlingen zeggen dan, een mug of een vlieg met één flitsende beweging uit de lucht snaaien, tegenwoordig moet ik met mijn vriend en teckel Guusje de gehele kamer op de kop zetten om een jachtpartij op deze insecten met succes af te sluiten.
Guusje vreet ze lekker op dus geen troep op de vloer.
Wat ik hiermee wil duiden is het volgende.
De snelheid en de grappige bewegingen van mijn hondje verdoezelen eigenlijk mijn krakkemikkigheid.
Is dit conservatisme, denk ik dan bij mijzelf.
Nee, gewoon leeftijd.
Conservatisme is, dat je alles wat er in de wereld gebeurt en waar je altijd een uitgesproken mening over hebt en had niet goed meer meekrijgt.
Anderen zouden dit betitelen als een lichte vorm van vergeetachtigheid, onverschilligheid en willekeur maar ik weet wel beter.
Door alle zogenaamde ervaring en wijsheid die je denkt opgebouwd te hebben vinden leeftijdgenoten en nog ouderen vaak dat hun zegje evangelie is.
Er is met goed fatsoen gewoonweg niet mee te praten. Ze vinden iets omdat dat zo is, basta.
Ik vind dat ook.
Je moet mannen van boven de 50, Zegge: vijftig, niet meer plagen met nieuwerwetse grappen en grollen.
Derhalve kijk ik niet naar programma’s van laag allooi, pimp ik mijn Randlover Discovery niet op, stay ik hier op de Hoofdkade en wens ik niet to go, roep ik geen groen, groen, groen bij Lingo en verdom ik het om mijn snikkel op te meten voor een TV show.
Ik ben meer het culturele type.
Maandagavond j.l.: op de tribune bij BVO Emmen en ik heb niet geschreeuwd.
Dinsdagavond: Noorderzon festival in Stad. Lohues was geweldig (en de wafel met hete kersen en echte slagroom ook).
Woensdagavond: Videoboodschap voor een kennis in Brazilië ingesproken en liedje gemaakt.
NU? Ik ga nu een liedje zingen van Willy Nelson.
Funny how time slips away
Wie zong dat ook alweer? Sonneveld, geloof ik.
Hij trachtte daarmee te zeggen dat de tijd vliegt.
De jaren tikken vrolijk voorbij en ik betrap mijzelf erop dat mijn snelheid van opereren en functioneren afgenomen is.
Kon ik een paar jaar geleden nog een vlieg of een mug, westerlingen zeggen dan, een mug of een vlieg met één flitsende beweging uit de lucht snaaien, tegenwoordig moet ik met mijn vriend en teckel Guusje de gehele kamer op de kop zetten om een jachtpartij op deze insecten met succes af te sluiten.
Guusje vreet ze lekker op dus geen troep op de vloer.
Wat ik hiermee wil duiden is het volgende.
De snelheid en de grappige bewegingen van mijn hondje verdoezelen eigenlijk mijn krakkemikkigheid.
Is dit conservatisme, denk ik dan bij mijzelf.
Nee, gewoon leeftijd.
Conservatisme is, dat je alles wat er in de wereld gebeurt en waar je altijd een uitgesproken mening over hebt en had niet goed meer meekrijgt.
Anderen zouden dit betitelen als een lichte vorm van vergeetachtigheid, onverschilligheid en willekeur maar ik weet wel beter.
Door alle zogenaamde ervaring en wijsheid die je denkt opgebouwd te hebben vinden leeftijdgenoten en nog ouderen vaak dat hun zegje evangelie is.
Er is met goed fatsoen gewoonweg niet mee te praten. Ze vinden iets omdat dat zo is, basta.
Ik vind dat ook.
Je moet mannen van boven de 50, Zegge: vijftig, niet meer plagen met nieuwerwetse grappen en grollen.
Derhalve kijk ik niet naar programma’s van laag allooi, pimp ik mijn Randlover Discovery niet op, stay ik hier op de Hoofdkade en wens ik niet to go, roep ik geen groen, groen, groen bij Lingo en verdom ik het om mijn snikkel op te meten voor een TV show.
Ik ben meer het culturele type.
Maandagavond j.l.: op de tribune bij BVO Emmen en ik heb niet geschreeuwd.
Dinsdagavond: Noorderzon festival in Stad. Lohues was geweldig (en de wafel met hete kersen en echte slagroom ook).
Woensdagavond: Videoboodschap voor een kennis in Brazilië ingesproken en liedje gemaakt.
NU? Ik ga nu een liedje zingen van Willy Nelson.
Funny how time slips away
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage