Alex Vissering

zondag, september 21, 2008

Noordmannen/VisseringsVisie/Kielwindeweer

Op mien streuptochten deur Westerwolde en de rest van t Grunneger laand bin ik regelmoateg slachtoffer van geurterreur. Meurende onderwaarpen kommen op mien weg noar de horizon en doun de neusvleugels rekken en strekken.
Muskusrötten in verregoande stoat van ontknoping, Eendenusten verstopt tuzzen t rait mor mit n odeur om op de loop te goan beheuren tot de slimste problemen in mien doagelieks bestoan in het veld.
Vossen kinnen der ook wat van. N Vrizze vossehole roekst vanoaf 10 meter oafstand. N Schaarbe gore geur wodt voak begelaaid deur oafgereten ledemoaten van knienen, hounder of aander klain spul. N Zwien op zok is n prachteg intelligent daar mit klaine pretogies en n rond rose lichoam. Mit n haile schure vol wodt aal aans en as der doezenden op ain bulde zitten komt t toch in de buurt van overlast. Veuraal jirre van zwienen is gain pretje en de acetonlucht dij doar oaf komt is n ploage veur de minshaid. Dit geldt ook veur koie en tudemisse. En wat te denken van peerden. Peerden binnen schiere baisten, op n oafstand, mor stinken de moat. Ze kinnen wel vouten hebben, intelligent wezen, de gemiddelde klaphengst roekst.
Avebe kon der vrouger ook wat van. Wie woonden aan t knoal en as de eerdappelcampagne begon kost mit goud fesoun nait bie t wotter stoan. As n soort Iers Guinness bier mit broene schoem op t wotter wuir ons wies moakt dat de economie in de Veenkolonies hoogtij vierde. Op de voelwottergoaten en vloeivelden bezonk t röttend aaiwit en wie vonden t goud. T Heurde derbie. Wie wozzen nait beter.
Verantwoordelek veur roekjederij is t reukslijmvlies boven in de neuse. T Moakt nait oet ofst n klain wupneusie of n dikke gokkerd hest. Elk levendeg wezen het n snötkoker. Bie mie is de neuse aigenlieks echt ontwikkeld dou k ik n joar of achte leden stopt bin mit roken. Der ging n wereld veur mie open. T Eetn smuik veul lekkerder, en de reuk nam tou. Ik vuil as t woare mit de neuse in de botter.
Noast de geurterreur in het doageliekse leven binnen der netuurlek ook genog dingen dij lekker roeken. T Grootste veurbeeld binnen veur mie de zuide appeltjes van de langezuitenboom bie mie oet toene. Ik bruuk ze in de vangkooien. As t bie mie in auto stapst wost overvoerd mit n weeë zuide lucht van haarst, geluk en haide bliksem. T Bringt die in de juuste stemming om op pad te goan en te genieten van rudende boeren en fietsende vutters. Mit n wottereg noajoarszunnegie op de kop en lange krusende strepen in de lucht roekst de haarfst. De zweem van heu op t laand en eerdappels net oet de grond trokken is der aine van tevredenhaid en ’t is mie aal wel goud’ ondanks n wereldcrisis en aandere flaawekul.
De geur van camille in de margraitjes, n vlije op tonge van de springbalsemien is t kabbelende bootje van mien bestoan in t noorden van n klain laandje, mit mooie minsen.
Roekie en Stinkie mien favoriete muskusrötjes onderwegens noar heur vreetplekkie onder de Brugge in t Rhederveld, n Stainmarter mit n prooi in zien bek, n Levendeg zwoanepoar mit 3 jongen, n visoarend op de totempoale bie t Bourtangerknoal, n Dodaarsje dij wegduukt in t Verbindingsknoal tuzzen Veelerveen en de Boeskoolweg. Ik stoa overaal mit mien neuse veurop.
De geurterreur dij dizze oafgelopen weke ales overtrof kwam oet t westen, oet Den Hoag.
Sums mouten je aan zogenoamde zaachte heelmeesters gain aandacht besteden.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]



<< Homepage