Wens jullie een goeie jaarwisseling!

Weer een jaar kapot. 2006 is voorbijgevlogen en heeft bij mij op de schaal van één tot en met tien een dikke acht gescoord.
Gezondheidtechnisch zowel als geluksmatig doen wij het niet slecht.
De lichamelijke krakkemikkigheden en zwevende bonkjederijen hebben zich het afgelopen jaar redelijk goed gedragen.
Er werd veel bevrediging gevonden in verbouwingen, afbrekingen en klussingen.
De nieuwe keuken met openslaande deuren hebben niet allen het woongenot geoptimaliseerd, nee, de culinaire hoogstandjes worden bijna dagelijks verbeterd en uitgebreid.

Dat komt ervan als je een oven hebt waar wel een behoorlijke geit in de lengte in past.
Kipjes, vegetarische maaltijden en appelentaarten, alles is lekker uit dit prachtig fornuis.
Er is zelfs een steen bijgeleverd waar men pizza’s op kan bakken.
Op zich geen revolutie maar wel handig.

In deze dagen tussen kerst en nieuwjaar denk ik graag na over voedsel.
De dag na kerst zat ik op de sportschool.
Normaal trap ik standje vijf op de fiets maar omdat ik zeker vier mierenzoete schuimkransen uit de kerstboom had gevreten moest ik van mezelf tien minuten in standje zeven fietsen.
Een ongelukkig moment in 2006.

De mosterdsoep die ik vorig weekend heb gemaakt heeft bij mij zo’n trauma achtergelaten dat ik op de loopband als een haas tekeer ben gegaan.
Ik liep in 6.5 zo hard dat de sportschoolhouder dacht dat ik werd achtervolgd en Bertus mijn sportvriend vond, geloof ik , dat ik liep als een fazant met stront aan zijn poten. Enfin.
De roux in de mosterdsoep had ik aangemaakt met echte roomboter en de spekjes die ik had gebakken heb ik met vet en al door de overheerlijke mosterdsoep gegooid.
Het was geen dunne prut lieve lezers.
Het was goddelijke lobbige zalf, aangemaakt met echte Grunneger mosterd, een feestje voor de smaakpapillen.
Heerlijk, een grote calorie, vet en koolhydraten show en ongezond.
Vandaar mijn strafexpeditie naar de sportschool.
Ik vind het heerlijk om een vreetbui met de sportschool te compenseren.

Vroeger al, toen een zakje patat met nog een kwartje kostte ging ik al graag naar de automatiek.
We gingen na de repetitie altijd even eten bij Dolf en Lammie aan de Marktstraat in Musselkanaal.
Ik nam altijd een petatje met en een kipfilet met pindasaus.
Mijn medemuzikant H vd G uit T. ging voor een rij eierballen staan en sprak de historische woorden : ” Deze rij is voor mij ”.
Wil ik in 2007 bij de Febo nog een keertje doen….

Wens jullie een goeie jaarwisseling en gezondheid voor 2007.
Enne…. nait bie t daip kommen!