Vloeivelden

Net even op de vloeivelden geweest.
De vloeivelden bij Ter Apel zijn vuilwaterbassins waar de aardappelmeelfabriek vroeger zijn afvalwater loosde.
Het is een gebiedje van ongeveer 35 hectare en het is in de loop van de jaren volgegroeid met o.a. vlierbessen en riet, een prachtig natuurgebied.
T Ligt aan de Duitse grens tussen Barnflair en Laudermarke.

Het valt me op dat rond deze tijd van het jaar de boel nog erg groen is en dat de wilgenkatjes al uit lopen.
Door de koude straffe wind waren er niet veel kleine vogeltjes in t zicht maar de rietganzen kwamen wel massaal langs.
Tussen de windmolens door vliegen ze met de Eems als TomTom richting Westerwolde en Drenthe.
Ze slapen s ’nachts op de Dollard.
Het was erg rustig op de vloeivelden en ik werd één keer bijna ondersteboven gereden door een paar mountainbikes
Kortom een lekkere wandeling gemaakt, paar fotootjes geknipt en even gekeken of pa en moe buizerd ook in de buurt van hun nest waren. Nee dus.

Er zitten in het bos naast de vloeivelden al sinds jaar en dag een paar buizerds.
In februari hoor je elk jaar de havik keffen en de sperwer en boomvalk zitten hier ook ergens maar ik weet nog niet precies waar.
Deze roofvogels hebben dit prachtige natuurgebiedje tot hun keurslagerij gebombardeerd en zo vind je regelmatig een deskundig geplukt vogeltje of een kunstig geproduceerd braakballetje.
Vorig jaar stond ik in de zomer ineens oog in oog met een vos.
We keken elkaar uiterst respectvol aan en als de vos er niet vandoor was gegaan was ik er wel tussen uit gepiept.

Geen spoor van woestijnvorming op de “voelwottergoaten”.
Op het eind van t gebied, bij Hoanetange staan berenklauwen, een schitterende vergiftige plant die soms wel drie meter groot kan worden.
Even verbeelde ik mij dat er een palmbomenbosje stond maar nee, het waren de opgedroogde stammen van de berenklauw.
Na mijn korte zondagwandeling ben ik tot de conclusie gekomen dat vooralsnog het broeikaseffect op mijn vloeivelden wel meevalt.
Maar…. waren het nou pony’s of zebra’s?