Mensen

Soms lijken mensen op dingen.
Ik mag ter plekke in een bult zakken, vanmiddag zag ik een anorexieachtig vrouwmens op een batavus fiets die mij sterk deed denken aan de Eiffeltoren in Parijs.
Rare puntmuts op haar hoofd, metaalkleurige jas aan en haar benen leken op de staanders van deze bekende toren.
Raar hè?
Een peervormige aangelegenheid was dit.

k Zag laatst een baby met een ontzettende pruilkop die op een Mastiff hond geleek.
Het kind jankte, kwijlde alles eronder en had waarschijnlijk een ziekte onder de leden of het had verschrikkelijke honger en was moe.
Een baby met een hondenkop is geen zeldzaamheid hoor.
Eergisteren in de Jumbo liep een kind met een kop als een Doberman Pincher.

Deze afgelopen week kwam ik ergens op Westerwolde een man tegen met een lang gezicht, nee, niet kwaadkijkend maar een echt lang gezicht met van die dikke pukkels erop.
Als je je ogen samenkneep leek hij op een grote telefoon, een ijskast zouden mijn kinderen zeggen.
De pukkels waren de tiptoetsen, allen de oren zaten wat in de weg.

Tot mijn grote schrik is een spiegel ook niet alles.
In het verleden ben ik in diverse staten van ontknoping en ontbinding deze verraderlijke accessoire gepasseerd in de volgende hoedanigheden: Opgevouwen krant, ingetrapte emmer, overgeef teiltje en lekke visboot.
Het blijft moeilijk om het van jezelf te zeggen.
Het leven of beter gezegd de leeftijd begint zijn tol te eisen.
Als je van mensen kijken houdt ga je er ook op letten.
Niet om de ander af te zeiken maar gewoon de plussen en de minnen met elkaar te vergelijken is mooi.
Mensen zijn mooi.
Mensen zijn geweldig.
k Kwam net een prachtig opvallende veelkleurige met veel juwelen behangen extraverte grof vrouwmens tegen.
Ze leek op de autoscooters.
Mooi man.