Noordmannen/VisseringsVisie/Froombosch

In Billund is t ooit begonnen. Billund ligt in Denemarken en dit dörp is bekend vanwege zien Legolaand. In 1988 of 1989 waren wie doar mit de kinder tiedens onze vekanzie en natuurlek mozzen wie noar t parredies van de blokkies, Legolaand.
De ingang was n soort foeke mit negen kassa’s woar honderden jonge gezinnen heur kinder in toom perbaarnden te hollen.
Wie ook. Onze zeun en onze dochter zagen Hans Christian Andersen ons aal toulaachen vanoet t paark. Doar is t begonnen. Mien allergie tegen riegen.
As n schoap in n rij stoan tuzzen jaankde grommen, in de riege tuzzen t pedagogisch gemurmel van paps en mams. As n stel haalve zolen stonden wie doar n haalf uur voutje veur voutje te schoeveln om den bie ain van de negen kassa’s in ain moal sikkom 2oo gulden lichter in ain soort Madurodam van taferelen en pretpaarkprodukten ons gelok te zuiken. Het Slagharen van Denemarken was veur mie n traumatische ervoaren en doar heb ik miezulf beloofd de rest van mien leven lange riegen en colonnes te vermieden.
As op de Sellingerstroade tuzzen Troapel en Selgn drij auto’s achter mekoar stilstoan neem ik n omweg of ik goa stiekom langs t maaipad van de sloot mien weg vervolgen.
Mit t bloudprikken in t zaikenhoes kom ik op n tiedstip dat der gainaine zit of ik koop de boudel om, om mor nait in de volte van de medemens en jeuzelkonten n nummertje te trekken en te zain dat mien nummer nog lang nait aan de beurt is.
De ainegste riege dij mien gemoud tot grode vreugde bringen kin is n reeks aaierbalen, vleeskroketten en frikandellen bie de petatboer of de overbekende mure in Stad. Vrouger op middelboare schoule was de volgorde van kaizen in t oapekooi team en het soamenstellen van het handbalelftal n crime in mien ogen.
De lange dunne sportieve type’s oet de Mussel haren dudelk de veurkeur boven de wat körtere, stevege middenstandkinders oet Muzzelknoal en doarum was mien funktie achter in de riege dije, variërend van reserve grensrechter tot daarde reserve theezetter. Proat mie der nait van.
Zulfs bie de militaire dainstkeuren ston ik achteraan en beloofde miezulf dat ze mie nait kregen. Noa twij moal n herkeuren in t Academisch was t kloar.
Volledeg ongeschikt. En dat bin ik ook, volledig ongeschikt om mit mien volle, haalve of gain verstaand in n rij van dingen achtermekoar in n bepoalde volgorde te verkeren woar mien klaaine harsencellen zo van opstipaaieren, reagaaieren en panikaaiern dat ik finoal inzak. Weg mit de riege! Alhouwel?
Wat mie dizze weke overkommen is, is hoast nait te leuven. Der muik zok n ainstemmeghaid van mie meester woar of k zulf baange van wuir.
Aan raaize noar ons prachtege overbevolkte Randstad, doar woar onze ekonomie hoogtiij viert en woar de wereld begunt kwam ik tot inkeer.
Harmonie is het toverwoord. Aindrachteghaid mit de randstedeling. Dik, dun, swaad, wit, islamiet of christen, de lotsverbondenhaid was groot op dizze deurdeweekse dag in ons geweldeg tolerant en gezellig kneutereg kikkerlaand .
Tröts as n paauwe was ik deur zoveul solidariteit. De neuzen stonden allemoal dezulfde kaande op. De verbondenhaid was groot. De blik massoal noar t westen en ik was der bie.
Ik stond in n file van 9 kilometer veur Rötterdam….