Noordmannen/VisseringsVisie/Groningen

De eetcultuur van nederlanders veraandert. Kregen wie gain eerdappels mit gruinte en n stukkie vlees? t Laifst droadjesvlees van n sudderlabbe dij de haile middag stoan te pruddeln op t fornuus? Stiekom dee moetje der n scheutje rooie wien deur, thijm haren wie nog nooit van heurt mor de jonges van de VOC haren aal wel kruudnoagel in ons laand importeert.
En netuurlek gruinten en lekkere bloumege eerdappels oet aigen toene derbie.
Niks gain daipvrais of magnetron. Ales oet dij dingen pruift geliek en dat was mit toentjederij spultje nait zo.
De spinoazie was spinoazie, wörreltjes waren oranje en der zat smoak aan de bonen en kruusdoarens.
Opgruit in de vruchtboare grond van t grunnegerlaand en mit de stront van widde leghorns of broene barnevelders was elke hoesvoader trots op zien lapke grond mit echte gezonde produkten.
Elke toentjeman was ecologisch bezeg allineg, ze wozzen t zulf nait.
De eetcultuur van Nederlanders is veraandert. Wie zitten massoal in gezelleg aangeklaide buffetrestaurants en wokken ons te pletter in historische panden woar ooit de Chinees inzat.
De buffetten speulen zok oaf in nostalgische sferen, de nep kunst aan de mure lacht die tou, het nouveau antiek gehalte is groot en de haardplestieken oethangborden nuigen die om veural veul satésaus mit petat te eten.
De wichter van de bedainen, de obers zok mor zeggen hebben allemoal bordjes op zo groot dat ik zulfs kin lezen dat Agnes mie dizze oavend ter ziede zol stoan.
Gain boontjesoep, snert of roggebrood mit n stuk gail spek van de kolle grond, nee, bakken vol saus en veul toetjederij mit roomslag oet n spoitbuzze.
Mien oma muik aaltied zundoagse soep. Soep mit poulet, stukken koievlees woar van dij kloeten vet aan zaten, en veul vermicelli. Heerlijk was dat. Der dreef op de soep zo’n vlije van schier vet. Tegenwoordeg zol dat n milieu delict wezen.
De eetcultuur van Nederlanders is verandert. In de zesteger joaren gingen wie noar de chinees in Stad. n Wereldraize noar n aandere cultuur was dat voor ons Knoalsters. De aigenoar was jeloers op mien ollen omreden zai haren zeuven jonges.
Veurbie is dij tied. De wokpane stait op t vuur en net als de Italioan, de shoarmatent en de Griek moakt de wok n come-back in vreetschurenlaand.
Elk zokzulf respecteernd cluppie, personeelsverainens kinnen je vinden in t wokrestaurant. Je wiezen wat aan en binnen n menuut hebben je t op joen bord liggen gewokt en wel. Dat sprekt ons aan.
Ik veurspel joe dat der binnen n poar joar n eetcultuur op gaang komt mit eerdappeltjes van de vedde klaai, biefstuk van de kwelders aan de Waddenzee, boontjes van Teroapelknoal en asperges van t zaand van Westerwolle.
De topkoks binnen nou al hin en weer mit eterij oet de streek en den heb ik der gain problemen mit dat ze t blussen mit rooie wien oet Frankriek, aanmoaken mit n ansjovissie oet de Mediterrane en dat der n kruudnoageltje van de VOC deurzit.
Aal mit t aal, k heb t woord vrouger nait bruukt.