Nou is nou (Noorderland)

Het stuk in Noorderland vinden de mensen mooi.
Ze spreken mij er regelmatig op aan en vinden dat ik Groningen goed heb verkocht.
De journaliste en ik hebben een gezellige middag in het Westerwoldse land doorgebracht en het resultaat mag er zeker zijn.
Buiten de opmerking van mij dat ik geld genoeg zou hebben, wat niet zo is, is het een positieve kijk van een Liedermacher over zijn streek.

Sommige mensen echter denken dat ik op bestelling een liedje kan schrijven over elk onderwerp en elk dorp of gat ergens in den lande.
Dat kan ik gelukkig niet.
Er moet van mijn kant toch enige betrokkenheid aan te pas komen en wil ik dan over een relatie probleem een liedje maken dan moet het lijdend voorwerp minimaal een ontzettend lekker wijf zijn en niet een middelmatige trut die in een hutje in Emmercompascuum of Herejezusveen woont.
Er moet wel wat bij zitten.

De teksten die mij in allerlei Nederlands talige programma’s in de schoot worden geworpen, nee, daar wordt ik niet vrolijk van.
Het hoeven natuurlijk ook geen Acda en de Munnik achtige opsommingen te worden maar een beetje kennis der Nederlandse taal wil ik toch kunnen onderscheiden omreden dat ik mij anders wel met korte oergeluiden verstaanbaar kan maken, ware het niet dat bij het meeste “alle dertien goed” liederen mij het behoorlijk begint te jeuken en ik de neiging krijg mij in een bad van alcohol te verdrinken.

Aan de andere kant geniet ik met volle teugen van Piraten sterren en ik prijs de dag wanner ik Gea’s hand een keertje vast mag houden.
Niks mis mee.
Holland op z’n breedst en smalst en er zit een knop op elk apparaat.
Ik wou dat ik het kon, liedjes per meter.
Je geeft s’morgens het onderwerp door en de volgende dag bel ik op dat het liedje klaar is en waarschijnlijk ook nog een hit is ook.
Zou te gek zijn.
Een liedje bijvoorbeeld over en kleine muskusrat die z’n moeder kwijt is.
Offuhh… een liedje over …..

Die foto in Noorderland met de zon op m’n hand is geen truc.
Deze foto is genomen door Johan Vos in Polen op een bult bij Sulin in het Biebrza reservaat s’avonds toen de zon in de rivier zakte.

Er is ook een liedje van: Nou is nou.

Nou is nou foto

  

Rottumeroog

Het mooie van de zee is dat er geen bergen zijn.
Je kijkt vanaf het vaderland of vanaf en boot naar water tot de horizon en je ziet verder geen gebouwen van cultuurhistorische waarde, oude bomen met eikels of pretparken alwaar de mensen zich tot sluitingstijd vermaken.

Lui die naar de eilanden gaan zijn het "betere publiek".
Het zijn vaak de hoger opgeleiden, de Greenpeace types, de Vutter die zijn schaapjes op het droge heeft en mannen die aan hun tweede leg zijn begonnen.
Vooral de laatste groep neemt volgens een horeca ingewijde schrikbarend toe.
Mannen van boven de vijftig met een mooie jonge deerne van begin dertig en een dan wel rose of blauw gekleed baby’tje verschijnen regelmatig op Schiermonnikoog en de andere eilanden.
Het begint eigenlijk een plaag te worden.

Bejaarde pa’s en jonge moeders bepakt met een kuub pampers boy of girl begeven zich op een eiland en dat zullen ze weten ook!
De bolderkarren denderen over de Strandweg en de fietspaden raken overvol met gelukkige gezinnen.
De vegetarische burgers zijn niet aan te slepen en de trilbanken van het plaatselijk sportcentrumpje staan niet stil.
De nagel annex beautyshop kan de nachtcrème van Oilily niet aanslepen en paps krijgt bijna iedere dag een nieuw geurtje van mams omdat hij op zijn leeftijd toch een beetje naar oud zweet begint te stinken.
O ja, de snor is er natuurlijk af.
Met een grote verandering als een scheiding, een nieuwe relatie met een frisse jonge meid en een liefdesbaby hoort een nieuw image, dus, snor eraf.

De eilanden raken overvol met deze nieuwe doelgroep.
Texel en Vlieland hebben al last van spontane verzakkingen, Terschelling wil een paringsstop, Ameland en Schier zijn nog in overleg.
De laatste geruchten zijn dat de dijken opgehoogd zullen worden met gebruikte pampers om zo het broeikaseffect en het “ Gelukkiggezinnetjessyndroon”voor te blijven.
Het “Outdoor kledingparadijs”van Amelandsterdallen heeft al een klacht ingediend.
Hij ziet zijn broodwinning in gevaar bij afname van deze nieuwe rage.
De spreuk: “ Na dizze een vrizze.” mag niet meer hardop uitgesproken worden.

Ik was de afgelopen week op Rottumeroog.
M’n harde schijf gereset, langs de vloedlijn gelopen, vogeltjes geteld, foto’s gemaakt en bedacht dat er ruimte is voor een superdeluxe hotel voor de nieuwe gezinnen.
Not!