Zaag

Mannen zijn rare dingen. Wij snijden inderdaad het vlees, krabben aan onze kont, boeren en laten winden.
Als ik als muskusrattenvanger in mijn gebied ben, stop ik regelmatig om mijn territorium af te bakenen.
Dit doe ik middels een plasje tegen een boom, het liefst een oude eik van over de honderd jaar oud.

Wij maken testosteron aan, een stof die ons onze mannelijkheid geeft en er voor zorgt dat alles zo functioneert zoals het functioneert.
Als ik bijvoorbeeld de ene dag slecht fiets doordat er nogal wat tegenwind op de Poortweg staat, kan ik een dag later de sterren van de hemel fietsen omdat mijn lichaam weer een onsje testosteron heeft gefabriceerd.
Elke man produceert van dit spul. De één wat meer dan de ander.
Als je genoeg hebt kun je er zelfs wedstrijden mee winnen, zeggen ze.
Door dit spul doen wij zo kerelachtig en dit is de reden.
Biologie, lieve lezers het is puur biologie. Door moedertje natuur gedragen wij ons zo.
Mannen zijn jagers! Mannen willen macht! En…. wij willen een eigen koninkrijk!

En die heb ik.
Een nieuwe schuur met een heuse werkbank.
Er staat zelfs een goed gevulde koelkast onder de werkbank en het transistor radiootje ontbreekt ook niet.
Om er een geheime zender op te zetten gaat me nog iets te ver maar dat komt nog wel.
De werkbank is voor de moderne man zijn terrein, nee, zijn domein.
Ik heb een vakjeskastje bij de Praxis gekocht met in elk laatje weer een ander maat schroefje, boutje, plugje of ander onzinneg dingetje.
Ik heb zoveel parkers dat ik vanaf vandaag elke dag tot het eind van mijn leven wel ergens een schroef in kan draaien.

Na jarenlang wanbeleid in mijn gereedschappen huishouding ben ik de trotse bezitter van vier waterpomptangen, zes nijptangen, elf hamers, twee workmates, drie boormachines en een doos vol schroevendraaiers en ander los spul.
Valt u wat op?
Geen zagen, juist ja!
Deze week heb ik naast het vakjeskastje voor de kleine dingen ook nog een echte handzaag en een decoupeerzaag gekocht.
Als ik het woord ZAAG tik, voel ik hoe de testosteronproduktie in mijn body toeneemt en daarom koop ik deze week een ijzerzaag, een alleszaag, een cirkelzaag en natuurlijk een zaag om de week mee door te zagen.

Vknt

Waar gaan we heen deze zomer, was de prangende vraag.
Of naar Zuid Frankrijk, naar onze kleine camping met zwembad, bijeneters en het marktje met de stinkende geitenkaasjes of naar de Oostzee, de mooiste zee in de buurt van Ter Apel.De geweldige uitzichten, bruinvissen en de Deense rust die ons zal omarmen.

Gisteren kwam de tour langs de Ardèche.
42 graden is wel erg warm.
Ouderwetse gulden in de lucht gegooid…..Kop of munt.
Munt is Oostzee! Hittegolf in heeel Europa.
Komende weken geen weblog.
Tjeu,pak heu!
Gain sikkekeze mor Smörrebröd.

Lekkur hoor....!

Het kan soms zo lekker zijn dat je het totaal onschuldig in je keel laat stromen totdat je tot de nek toe vol zit en de rest over je laat lopen. Heerlijk!
Spankelend met bubbels of zonder prik kan het je een levensreddend gevoel geven en er zit niks in.
Geen vet, geen calorie en geen onverzadigde vetzuren of cholesterol verhogende troep die mijn lichaam aantast en nog verder naar de verdommenis helpt.
De touch kan zo enerverend zijn, de afdronk fruitig dan wel stevig en toch tegelijkertijd leuk maar een tikje ondeugend, op hetzelfde moment hard en Spartaans en altijd weer lekker uit een nat dun glas.

Geen droog dikkeg ouderwets glaswerk van het type jampotje, nee, een nat dun glas het liefst op een pootje.
Warsteiner en Krombacher maken zo’n glas.
Als je er met je nagel tegenaan tikt hoor je minstens een hoge F en begin je direct een mooi Duitsachtig liedje te zingen.
Oeh, oeh, oeh ich habe Schöne Schu, schöne weisse Schu…….
Zo’n, glas bedoel ik.

Het geluid van het stromen is een belevenis op zich.
Mannen met blaas en andere problemen spoeden zich als de weerlicht naar een toilet, WC of een andere zeik object maar de echte liefhebber van mooi geluid blijft staan, doet de ogen dicht en geniet van het perfecte stereo sound van het stromen van het leven en het gekabbel van de van links naar rechts stromende of andersom voorbijgaande nattigheid.
Een wolk van condens brengt je in opperste extase behalve bij vrouwluu van boven de vijfendertig, die beginnen om een zakdoekje te roepen met tasjes te zwaaien.

Een avontuur is het. Nat en lekker.
Vooral voor je binnenste.
Mij zijn in de laatste paar dagen van dit leven een flauwe, een fluwelige, die ik bestempel als een zachte sensatie, een frisse met een beperkte smaakexplosie en enkele fors van karakter maar toch lekkuuurrr door mijn mond langs mijn smaakpapillen naar de spelonk van mijns aanziens gepasseerd.

Daarom, beste en lieve lezers vind ik dat iedere eikel die zijn tuin met ons drinkwater sproeit gevierendeeld moet worden.

Water…lekkur hoor!

Teksten

Eigenlijk is de tekst best wel belangrijk.
Veel liedjes zing je zomaar mee zonder dat je weet wat je zingt en wat de dichter er mee bedoelt.
Vooral in het modern repertoire van sommige Nederlandstalige duo’s raak ik het spoor vaak volledig bijster en weet ik niet waar het over gaat.
Ellenlange opsommingen van liefdesproblemen en beren op de weg maakt veel liedjes tot intellectueel gefrutselfratsel. Jammer.

Zo’n veertig jaar geleden deed zich het bovengenoemd euvel zich al voor in de Nederlandsche Hervormde kerk te Musselkanaal.
Op de achterbank onder het orgel zaten wij, adolescenten te zweten met psalmen en gezangen en het duurde nooit lang of de eigengemaakte zondagsrijmerij klonk door Gods huis.
Na Gezang 111: De dorre vlakten der woestijnen zal zich verblijden eindeloos(?) kwam de preek van Dominee Pol en na de preek de tophit: O god van hemel,zee en aard’ waarop wij met de gehele achterbank voluit zongen: O god van Hema, C en A.

Er ruist langs de wolken een liter cognac, o Siene, o Siene wat jeukt mie de zak, deed het ook goed in die tijd.
We snapten geen bal van de woorden.
We snapten zelfs niet waarom we naar de kerk moesten om altijd dat gezeur aan te horen.
Dit kan toch niet: Gord u aan ,Gord u aan, Gord u moedig tot de strijd.
De organist speelde altijd de eerste regels voor zodat het kerkvolk zich kon bezinnen van: O ja die!
Bij het moment suprème ging het altijd mis of het orgel begon te snel of de kerk viel te laat in. Geweldig!
We wisten bij de meeste liedjes gewoon niet wat we zongen en volgens mij heeft onze Here zelf ook moeite met de vocabulaire van zijn onderdanen.
Kerst was altijd. Hij komt van also hooooge van Alteveeeeer….

Mijn collega schnabbelaar Rieks P. te V schrijft of tekent alles op zijn eigen manier in zijn multi map waar voor drie weken muziek uit getoverd kan worden.
Rieks zingt: Kom van die dak af.
Ik heb geen sint te pakken( De Dijk: Ik heb geen cent te makke) en één van de mooiste liedjes is wel: Haai, haai belie in mjoeseu, haai, haai belie in leu
(I, I believe in music, I, I believe in love)

Kijk, bij: Lees je bijbel bid elke dag,bid elke dag, bid elke dag.
Lees je bijbel bid elke dag dat ik groeien mag wist je tenminste waar je aan toe was.