Sonja Bakker 2
Zeker de helft van de Nederlandsche vrouw is aan het Sonjabakkeren.
De mannen willen geen woord hebben. Je ziet onderkinnen verdwijnen, bierbuiken smelten en de sportieve prestaties toenemen.
Wat eens stoere jongens waren zijn nu mietjes met polsbandjes, strakke bobbelindebroek-pantalons aan en de fruitconsumptie neemt in Nederland schrikbarende vormen aan.
Toen ik donderdagmiddag op de markt van Ter Apel bij de kippenvleesboer kwam was de gerookte kip bijna uitverkocht.
Ik kon nog net een stukje bemachtigen.
Ik had het gevoel dat ik naar huis gevolgd ben door enkele diëtende medeburgers met het Sonjasyndroom.
Mensen met het Sonjasyndroom beginnen aan alles wat organisch is te vreten.
Er is zelfs een geval bekend die zijn eigen hardhouten kozijnen heeft opgegeten.
Deze mensen volgen onschuldige slachtoffers om ze te beroven van hun magere etenswaren.
Vette hap laten ze ongemoeid.
Stukje rookspek: veilig. Stukje gerookte legkip: levensgevaarlijk.
Ik kon donderdag nog net op tijd bij de voordeur komen.
Ik sonjabakkerde toen de witte kool salade in elkaar.
Een krop sla fijnsnijden lukt me nog wel. Die witte kool ging prima maar om drie eetlepels yoghurtsaus uit een fles te wurmen viel niet mee.
Wat een geklootviool!
Een afgestreken eetlepel mosterd. En waar laat ik de mosterd die aan m’n vinger zit,Sonja mienwicht?
Volgend probleem.
De rijstwafel. Sorry, ik zeg het verkeerd.
De gepofte rijstwafel.
Gloeiende, gloeiende!
Een bek vol tempex met iets zoets….. Dat zoets is de halvajam weer.
Je bekt trekt bij elkaar van vreugde.
Gisteren zaten we met de AHA theatertour in de Klinker te Winschoten en ik was mijn fruit vergeten. Stom.
Gelukkig hadden ze nog een bordje( lees: heerlijk goddelijk) stampot mous voor mij.
Heeeeel klein stukje rookworst derbij….sssssstttt.
Niks zeggen hur…..