aanvulling

De persoon in kwestie die wordt ontslagen bij Waterschap Hunze en A’s is een leidinggevende met een netto salaris van € 1600,00.
Meer dan 40 dienstjaren, lange tijd bij de provincie Drenthe als rayonambtenaar Muskusrattenbestrijding gewerkt en ook gewoon een aardige kerel.
Als je nu 70% van € 1600,00 krijgt als oprotpremie heb je € 1120,00 netto in de maand.
Toen de gulden er nog was had de beste man F 3520,00 verdiend.
70 % van F 3520,00 is F2464,00.
Dat was in de tijd van de gulden een redelijk loon.

Hé, waterschap, toon je een kerel en gun die man een mooie ouwe dag en geen hongersnood.

Managers

In het discussieprogramma “Rondom Tien” was het management probleem in de gezondheidszorg en het onderwijs onderwerp van gesprek.
Volgens diverse onderzoeken, belastende verklaringen en ervaringen van het personeel zijn er in deze en andere bedrijfstakken teveel management lagen.

Er ontstaan door nieuwe vage beleidsplannen en een belachelijke vergadercultuur allerlei leiders die elkaars baantje in stand houden en ervoor zorgen dat de werksfeer en de vreugde voor je baan teniet gedaan wordt door onzinnige ideeën, bedacht door HBO ers met een management opleiding,een depressief kantoortje en een computer.
Ik ben ervan overtuigd dat dit soort gedoe, deze excessen ook bij alle overheden, bij net te grote bedrijven, alle waterschappen en ja, ook bij mijn eigen werkgever de provincie Groningen voorkomen.
Er worden zulke snode plannen door de bovenlaag gesmeed die na de diverse reorganisaties en procedures complete beroepsgroepen opheffen.
Als wij deze manier van leiding geven geen halt toe roepen zal er in de nabije toekomst alleen nog een midden en bovenlaag actief zijn die de onderlaag volledig weg hebben bezuinigd en elkaar d.m.v. nutteloze bijeenkomsten en zelfbedruipingscultuurtjes in stand weten te houden.
Machtsspelletjes zijn aan de orde van de dag.
Testosteron wordt bijna de nieuwe trend.
Iedereen met een diploma denkt dat hij gelijk heeft.

Welbespraakte dames, maar vooral heren horen allen zichzelf praten, hebben geen interesse in andere meningen en hebben in het geheel geen kwaliteit om een bedrijf of instelling te sturen en nemen daarom beslissingen die kant noch wal raken.
Werknemers onderaan de ladder worden met een fooi schandalig afgeserveerd.
Ze zijn een kras door een papier of een getal onder de lijn en er word niet naar arbeidsverleden of carrière gekeken.
Door het gulden/euro gedoe gaan ze net niet dood van de honger en ze verdienen te weinig om nog een normaal leven te leiden omdat de manager zijn baan weg heeft bezuinigd.

De werkgever is in dit geval waterschap Hunze en A’s.
Als men wil dat er nog werknemers overblijven die geen winst maken maar wel het werk doen wordt het tijd om de kaderbanen te evalueren en te liquideren.
De arbeider op de werkvloer kan dan meer geld krijgen en de manager kan weer naar school om een echt vak te leren.

Sorry

Sorry, geen weblog de vorige week.
Druk gehad met veel dingen.
Is dat eigenlijk wel zo? Of had ik geen zin om weer zo’n onzin verhaaltje op mijn site te zetten?
Zit ik voor de kat z’n viool stukjes te typen?
Mijn diepste gedachten aan het papier toe te vertrouwen en ook nog te delen met de geachte lezer, als die daar dan wel is?
Maakt ook niet uit.

Ik weet dat er een aantal vaste lezers zijn en die maken mij er op attent dat er de vorige week voor Pasen geen stukkie was.
Wat was nou het geval?
Donderdag was ik het van plan, maar moest ik aardappelen schillen, potje koken,je kent dat wel. Daarna ben ik verschrikkelijk in slaap gevallen en werd in de reclame tussen De wereld draait door en het Journaal met kwiele uut de bek wakker omdat de een of andere idioot met zwaar gemotoriseerd voertuig de Hoofdkade als circuit gebruikte.

Ik weet niet of u dat bekend voor komt als je verkeerd in slaap valt.
Je hangt met je kop op een stoel en hebt geen steun voor je hoofd.
Doordat je slaapt, werkt je balans ook niet goed en schrik je af en toe op uit je slaap en bungelt je hoofd ergens tussen het koude kopje koffie en de geurkaarsen van de Blokker, tussen hemel en aarde, je tong hangt half uit je bek en je bent het gevoel van trots en eerbaarheid totaal kwijt.

Als u mij dan zou zien, zou u denken: Is dat nou die zanger/rattenvanger met z’n grote bek of een demente bejaarde in een zitbed die om brinta schreeuwt en niet kan praten.
Een onterende bezigheid voor de passerende toeschouwer.
Voor de persoon in kwestie gewoon een gevalletje van een dipje wegwerken.
T Vervelende van dit alles is, dat mijn tong altijd zo opzwelt en ik de controle over mijn mechanische delen in mijn nek kwijt ben.
Na een paar minuten gaat het wel weer.
Vrijdag was Goede Vrijdag.
Zaterdag weg.
Eigenlijk had ik geen zin om iets te schrijven.

Viooltje

Het was de week van de cijfers.
27 muskusratten gevangen, 2 nieuwe remblokken op de Citroën, 3 nieuwe teksten geschreven, suiker te hoog, 12,8 en op de sportschool zeker 466 calorieën verbrand met fietsen,roeien en lopen.

Typisch April deze week.
Te koud om echt het voorjaar er door te douwen. Te warm om met dikke jassen, wollen onderboksem aan en pedde op een survival wandeling door Westerwolde te maken.
Alle tuintjelui zijn heen en weer met viooltjes.
Viooltjes bloeien te lang vind ik.
Als moederdag al lang en breed voorbij is en weergod en tuincentrumhouder Hamminga die tevens mijn buurman is zegt dat de eenjarige na de bewuste moederdag in potten achter het huis mogen, ja zelfs dan bloeien die verrekte viooltjes nog.
Iedere groenvingerige tuinliefhebber pleurt de viooltjes dan met een zekere schaamte, verborgen in een oude Dagblad van het Noorden, de groene container in.
En zo hoort dat ook. Viooltjes tijd zit erop als de vorst geweest is.
De salvia’s, de tudeletoanen, de vlijtige liesjes en natuurlijk de begonia’s en fuchsia’s hebben dan recht op hun moment of Glory.
Weg met de viool. Leve het voorjaar.

Tot mijn grote schrik duikt het viooltje in de herfst, zo tegen de winter weer op.
Iedereen is uitgebloeid, de eerste nachtvorst heeft zijn slachtoffers gemaakt en Allah… daar zijn ze weer.
Stiefmütterchen, de Duitse naam voor de , sorry, het viooltje.
Mensen die terracottaans tuinieren, dus met veel potterie gebruiken geen grond of stront.
De echte Seasons/Landleven tuinier gaat zijn collectie aardewerk vullen met tuinaarde, zegge: tuinaajde.
Mijn oude buurvrouw zaliger, taande Rieke, zei altijd:” Goie swaarde grond bie d sloot vot en peerdemisse, dou dat mor bie dien bloumpiederij.” En verdomd zij had altijd de mooiste geraniums en de tudeletoanen van taande Riekie groeiden bijna tot in de hemel.
Het was de week van de cijfers.
1-0 voor t viooltje.

Het einde is nabij.

Landschappelijk zijn er veel dingen mis.
Neem nou de plastic molens aan de andere kant van de grens en de oranje gloed die s nachts boven Zuid Oost Drenthe waart, de rozenkassen van Klazienaveen Noord en Tuindorp.
Mestsilo’s, lelijke architectonische frutsels en andere lelijke pukkels in het landschap zorgen bij mij voor ergernisjes die, als ik toch niks anders te doen heb, mij mateloos kunnen opwinden en ergeren.
Als ik bij de weg ben verbaas ik me regelmatig over kunstuitspattingen, reclame-uitingen en andere obstakels die mijn blik over ons land beperken omdat ze lelijk zijn, in de weg staan en, het ergste nog van alles, dat ze bedacht zijn.
Daarnaast besef ik ook, dat, zolang ik mij hier druk over maak er eigenlijk niets aan de hand is.
De hypotheek is betaald, het pijntje in het borstkasgedeelte is weg en ja, als je het gevoel maar hebt dat je af en toe gelukkig bent zodat je je op kunt winden over ons “buiten” met al zijn schoonheden en minder mooie aanblikken.
Toch staat er een ramp te gebeuren.
Niemand heeft het door. Complete wereldsystemen zijn ten onder gegaan in afkortingen, grote waterwerken en onzinnig lemming gedrag van de mensheid en nu is het zover.
Een paar jaar geleden werd het nog een beetje in de kiem gesmoord maar de laatste tijd laat het fenomeen weer van zich horen.
Het lelijkste eendje van de flora, het gezwelletje van de “eigen huis en tuin” kijkertjes,
de redding van de tuincentra in deze economisch moeilijke periode.
De conifeer! Coniferea. De kutconifeer.
Niet in zijn oorspronkelijke vorm als soldaat op de scheiding van mans grond of als groene dildo tussen de fucktia’s en hortensio’s. Nee!
Als bolletje en creatief geknipte poedels staan de dames en heren coniferen in tuinen borders en plestieken potten.
Ik heb mij laten vertellen dat er zelfs coniferenknipselcursussen worden gegeven.
Het einde is nabij….