Volgende vraag.

Wat nou als Geert Wilders( wit haar, zonder baard en snorretje, (babyface)) wel een paar zetels krijgt, de lijst Pim( dooie kale nicht) in de regering verschijnt en Het CDA o.l.v. Jan Peter( knappe christen met scheiding en brilletje, bijdehandje) en de PvdA met als lijsttrekker Wouter Bos (jonge geboren leider die zondags de tufu snijd) buiten spel worden gezet.

Jan Marijnissen ( populaire kale socialist) wordt de grote winnaar van de verkiezingen en wordt gedwongen een coalitie te sluiten met rechts. De VVD onder leiding van Mark Rutte( die met bril en glimlach als boer met kiespijn) moet met de nieuwe extreme rechtsen samen met Jan van de SP een regering vormen.

Zal onze eigen tuinderszoon uit Noordbroek, Johan Remkes ( lange Groninger, roker) het lukken om minister-president te worden?

Zal er dan eindelijk aardgasgeld terugvloeien naar ons eigenste provincie?

Worden dan alle gekleurde mensen het land uitgezet?

Behalve als je door toedoen van Nederland bijna in de fik worgt gestoken?

Mag je dan blijven?

Moet ik als baard en snordrager oppassen voor mannen met lange jassen en hoeden op?

Worden muskusratbestrijders en andere buitenmensen opgepakt vanwege het feit dat zij wel haar op hun gezicht hebben?

Zijn wij helemaal gek aan het worden hiero?

Is de zeggingskracht van de democratie niet tanende?

Is het wel serieus te nemen dat al die nieuwe splintergroeperingen ook in ons systeem ingepast moeten worden?

Worden wij niet zo langzamerhand enorm lachwekkend voor ieder mens die normaal een parlementaire democratie wenst die ons land met al z’n ups en downs zo regeert dat iedereen er op de een of andere wijze wel vrede mee heeft en niet zoals nu gebeurd, bang word?

Bang waarvoor, zegt u?

Voor de volgende vraag….

Vliegen

 
 
  

vliegen/foto

  

Vliegen

Teruggekeerd uit Mecklenburg Vorpommern met een zeer voldaan gevoel.
Een week lang mooie herfstkleuren, prachtig weer, gerookte vis om te zoenen en ontzettend veel kraanvogels.
Duizenden hebben we er gezien en het blijft een wereldwonder.
Wat een overweldigend schouwspel!
Het invliegen s’ avonds en het uitvliegen s’ morgens, kippevel van de kraanvogels.

De fotografen op de plek waar we stonden genoten volop. De lenzen van bijna een meter lang zwiepten als vredelievende kanonslopen door de lucht.
Overal het geluid van professionele camera’s en dames en heren gesponsord door de twee topmerken.
Eén van de fotojagers was Uwe Waltz een Duitse topnatuurfotograaf die naast ons stond.
Hij komt reeds zijn hele leven op deze plek in het voormalige Oost Duitsland en is altijd weer diep geroerd door zoveel kijkplezier en het getrompetter van de Kraniche.

We kregen die avond zelfs nog een lezing van Willi Rolfes een fotograaf uit Vechta die zijn nieuwe boek kwam aanprijzen en tussen alle toppers die in het zaaltje aanwezig waren zijn goed onderbouwd verhaal deed.
Elke fotomaker heeft een “handschrift” en die van hem werd gekenmerkt door symmetrie en het spelen met licht.
Als klein amateurkiekjesmakertje uit Nederland voelde ik me zeer vereerd om tussen zo’n gezelschap te verkeren en zoog alle informatie op alsof ik voor de eerste keer op school was.

Mijn 15e jaar in land van Rügen en omgeving ging ook gepaard met een gevoel van rust .
Rust in de pokkel.
We konden de knop goed omzetten en dat resulteerde in een week van overdenkingen, prachtige gesprekken met onze vrienden waar we samen mee reizen.
We kunnen ondanks de weelde die ons elke dag weer in de schoot wordt geworpen de boel goed relativeren, vinden we zelf.
Dat moet ook. Je moet op de één of andere manier altijd met de beide benen op de grond blijven.
Als je de neiging hebt te gaan vliegen is dat wel leuk, tijdelijk althans.
Als je dan consequent blijft stijgen en vergeet terug te keren op onze aarde wordt het tijd naar beneden te flikkeren of te pletter te vallen.
t Lijkt trouwens ook nog voor geen meter…. een mens die vliegt.
Laat dat in godsnaam aan de kraanvogels over, en de ganzen, en de graspiepers en de robientjes, goldvinken, doeven, keudeldoemkes, vaalken en aandere vogeltjeachtege baisten.

Eikels

Mooie week gehad. Wel druk, maar nait zeuren.
Veel geleerd hoe het moet en hoe het niet moet.
Dinsdag jl. heb ik opnames gemaakt voor het programma “De Wandeling” van de KRO. Leuke mensen en een leuke dag gehad!
De weersverwachting van Piet was geweldig en de mensen uit Hilversum waren zeer optimistisch en hadden er zin in.
Het begon laat in de morgen te motregenen en het is de hele dag niet meer droog geweest.
De opname van “Westerwolle”bij het Zuidveldsluis moest onder een paraplu anders was m’n Martin ook nog nat geregend. In de polder bij Statenzijl afscheid van het team genomen. Geurt zet’m op!

Waardeloze weerman die Paulusma. Kan nog niet één dag in het voren het weer voorspellen.
Woensdagavond presentatie gedaan in Veendam bij een scriptie wedstrijd in de bejaardenzorg. Niet mijn wereld. Schoenmaker blijf bij je leest!

Er hangen veel eikels in de boom voor ons huis.
Bij een redelijke windvlaag is het net of het sokkenbataljon mijn huis beschiet.
Niets is minder waar. Een grote groep eikels valt steeds op mijn dak en het is nog lang niet afgelopen.
Er hangen zoveel eikels aan deze boom dat het volgens alle zieners en piskijkers wel een hele strenge winter zal worden.
Ja hoor. Als de muskusrat diepe holen graaft komt er veel ijs en blijft het tot Maart winter. K Hoor het nog een oude reeds gepensioneerde collega zeggen.
Een kleine week later was het dooi en het heeft de rest van de wintermaanden lekker gekwakkeld tot eind Februari toe.

De herfst is begonnen , Drs.P en Cornelis Vreeswijk zijn grootheden, Ik ga op de PVDA stemmen omdat die alle Waterschappen op willen heffen, 4 november zing ik een benefiet avond voor mijn vrienden van het kerkje in de Sellingerbeetse(aanvang 8 uur) en volgende week zijn we in Oost Duitsland alwaar wij de kraanvogels gaan spotten en waar wij vers gerookte vissen gaan eten en gaan genieten van mijn geliefde Oostzee.
Yes!
Vakantie! Au revoir…..
Tjeu!

Jezus….. retteketet!
Allemaal eikels op t dak.

Teksten

De teksten die ik schrijf zijn van eigen hand. De muziek ook.
Toch betrap ik mezelf af en toe op lichte plagiaatplegingen.
Als ik met een liedje bezig ben, kom ik thuis, ren als een idioot naar mijn kamer, pak een gitaar en probeer het in mijn kop spelende deuntje om te zetten naar gitaarakkoorden. Het wil dan wel eens voorkomen dat het liedje toch onder invloed van een bekend ander lied tracht te ontaarden in een bekend nummer van een collega componist.
De missie is dan mislukt en het duurt vaak wel een paar dagen voordat ik een nieuw ideetje opgedaan heb.

Het blijft elke keer een spannende bezigheid of het überhaupt lukt of niet.
Als liedjesmaker ben ik altijd benauwd dat het op is en dat ik geen woorden meer heb.
“s Nachts wordt ik wel eens badend in het zweet wakker. Ik zit dan met een groot vel kaal papier met een prachtig schrijvende pen te wachten op inspiratie.
In mijn favoriete stoel met een plakje roggebrood van bakker Leta uit Veele, met old Amsterdam van de markt en yogidrink met 0 % vet zit ik dan onder ideale omstandigheden op mijn grote hit te wachten. En wat komt er? Niks.

Het is voor mij dan ook altijd weer een grote overwinning als er woorden op papier staan.
Als deze woorden dan ook nog ergens over gaan en er zit een bepaald ritme in de zinnen dat ik er muziek bij kan maken dan is de overwinning daar.
Als ik er dezelfde dag muziek bij maak wat beslist niet op een bestaande hit lijkt, is mijn dag goed.

k Heb drie nummers van Cornelis Vreeswijk overgezet in het Grunnegers.
De geweldige muziek was er al.
Toch heb ik het verschrikkelijk stoer gehad om deze grote tekstdichter om te zetten naar ons prachtig dialect.

Deze drie nummers van mijn held ga ik 7 oktober zingen in Café ’t Keerpunt in Spijkerboor.( 0598-491422).
Ik denk dat de anderen Veronica in t Hollands, Fries en Zweeds doen.

Ik doe Veronicoa in Grunnegers en ik dou Toeristisch Kloaglaid ook, en deze:

De balloade van meneer Fredrik en de schiere Cecilia Lind


N Aailaand in d oavend, de moane schient as glas
En aargens meziek, n floide n bas
De Olle m’neer Fredrik daanst mit n kind
De leutje schoamachtege Cecilia Lind
Zai daanst mit heur ogen dicht tís net of ze t wait
De drok van zien aarms, romantisch het laid
Verwaarmt ook heur haartstocht en zaacht is de wind
Zai bloost in het duuster, Cecilia Lind

En wat zegt m’neer Fredrik viefteg joar old?
Wie binnen op n aailaand het wotter is zolt
Mor zuit is het laand as de man hier bemint
Doar kistoe op wachten Cecilia Lind
Het feest is veurbie en ze lopen n poar tree
Din hoalt zai zok in en blift stoan veur zien stee
En denkt votdoadelk wel nait woagt dij nait wint
Och geef mie ain smokje vroagt Cecilia Lind

Pas op zegt m’neer Fredrik, waist wastoe zegst
Doe bist ja zo jong en dit nuimen ze slecht
Ik bin al zo old en doe nog n kind
Mor ik wor gauw zestien zegt Cecilia Lind
De steerns dij verblaiken en de mörn stait op breken
Hai is veur de gloud van heur laifde bezweken
Hai s glad veul te old mor de laifde is blind
O, smok mie veur t lest zegt Cecilia Lind

Geluk

Hai, hai, hai.
De verbouwing van huize en keuken Vissering nadert zijn voltooiing.
Waar ooit een asbest schuur en een zinkplaten met klimop overdekte garage stonden bevinden zich nu een degelijke houten schuur met werkbank en een terras van 160 vierkante meters aangelegd met een genuanceerde getrommelde steen in de kaleure “Indian summer”.

Gisteren hebben we een schutting geplaatst van larix schaaldelen en Frans is met de keuken zover dat we weer water hebben en dat de afwasmachine kunnen gebruiken.
Hosanna! Afwassen in het bad is leuk om te vertellen maar niet leuk om te doen, aldus mijn vrouw.
Koken in een kampeerbus netzo. Tijdens de vakantie is het geen probleem maar om altijd stampot mous in een camper te maken? Nee!

We denken stiekem al na over de herinrichting van ons terras.
Er moet een overkapping komen waar we onder kunnen zitten als de zon schijnt of als het regent.
Het nostalgische granieten aanrecht zal daar op de een of andere wijze zo geplaatst worden dat we een outdoor kitchen hebben, maar ook weer niet zo dat het te lijkt.
Snap je wat ik bedoel?
De inkijk in de tuin vergt nog veel hersengeknapper en werk.
De buxus, taxus en wat raar dennengedoe heb ik ter dood veroordeelt wat betekent dat ik een open blikveld op mijn oude appelbomengaard wil.

Ook ga ik het volgende experiment uitvoeren.
Het standaard nestkastje voor de koolmees en pimpelmees haal ik uit mijn tuin.
De truttige rococo en neo classicistische vogelonderkomentjes waar elk dierenparadijs tegenwoordig mee adverteert krijgen geen kans in mijn tuin.
Weg met gedoe.
k Zag laats al een vogelhuis met puntdakje met de tekst: “Alleen voor vogels”.
Dank je de koekoek. Ziet u zich mij al voor u. Op een Hema trappetje probeer ik me in een gaatje van een vogelhokje te wurgen.
Nee, de brand erin! Weg ermee!

Volgende week ga ik op de muziekrommelmarkt in Ibbenbüren oude klankkasten van gitaren opkopen om die vervolgens te voorzien van een gat zo groot als een ouderwetse gulden of knaak.
Deze hang ik in mijn tuin aan de bomen om zo mijn vogelvrienden te voorzien van een ruim muzikaal onderkomen.
Als dan in het voorjaar de eerste koolmezen, keudeldoemkes, sprutters of huusmussen de eerste tonen van : “Yesterday, all my troubles are so far away” of : “Always on my mind” ten gehore zullen brengen, zal ik mij neerstorten op de genuanceerde stenen achter mijn huis en zal ik waarschijnlijk in tranen uitbarsten….

Van geluk, wel te verstaan....