Gerard

Als je muziek kunt maken ben je een bevoorrecht persoon, vinden de mensen.
Dat is ook zo natuurlijk maar daar koop je niks voor als je je huis wilt verbouwen.
Ik heb een klussenbedrijf ingehuurd die mijn keukentje verbouwd tot een luxe woonkeuken met openslaande deuren op het terras.
Op het eerste gezicht en volgens de TV ongeveer een dag werk.
Nadat wij onze plannen kenbaar hadden gemaakt schatte de klussenman het totale project op ongeveer 3 á 4 weken.
Het calculeren van een verbouw heeft nogal wat voeten in de aarde en de post “onvoorzien” is hier een belangrijk item.

Daarnaast vergt het uitzoeken van een keuken, de kleur van alles en het kenbaar maken van jou wensen veel overleg en werkbesprekingen.
Dan is het zover….
Ubbens, het plaatselijk bouwmaterialen bedrijf komt voorrijden met grote vierkantige zakken zand, balken en pallets vol zakjes en pakjes.
Het gaat beginnen.

Reeds voor de bouwvak hadden ze een gat achter het huis gegraven en nu staat daar mijn klussenman met een echte klussenmannenbroek aan stenen te stapelen.
Geweldig wat er dan gebeurd.
In een dikke week staat er ineens een gebouwtje aan je woning vast met dubbele terrasdeuren en achter je huis is het één groot milieu delict , zoveel troep, puin en andere rotzooi ligt er.
Als ik ernaar kijk bekruipen mij de kriebels.
De grieze lopt mie over de graauwe, zok mor zeggen.
Een paar telefoontjes en iemand anders is daar, tegen betaling, weer blij mee.
Tijdens zo’n verbouwing kijk ik goed rond, natuurlijk.

Die Gerard hè, heeft ie op een klussenschool gezeten? Nee.
Hij kan alles met z’n handen, hij timmert, oppert, metselt, hij doet installatiewerk en daarnaast is het ook nog n leuke kerel om mee te ouwehoeren.
Vraag ik mij af, is er klussenmannenoverleg?
Doen ze aan kartelvorming?
Storten zij dubieuze debiteuren in een betonvloer?
Is hij als hij vijftig jaar is niet hartstikke kapot?
Als je muziek kunt maken ben je een bevoorrecht persoon, Vissering!
Knoop dat goed in je oren!

Nu de keuken nog.

Cultureel type

Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaap door het veen.
Wie zong dat ook alweer? Sonneveld, geloof ik.
Hij trachtte daarmee te zeggen dat de tijd vliegt.
De jaren tikken vrolijk voorbij en ik betrap mijzelf erop dat mijn snelheid van opereren en functioneren afgenomen is.

Kon ik een paar jaar geleden nog een vlieg of een mug, westerlingen zeggen dan, een mug of een vlieg met één flitsende beweging uit de lucht snaaien, tegenwoordig moet ik met mijn vriend en teckel Guusje de gehele kamer op de kop zetten om een jachtpartij op deze insecten met succes af te sluiten.
Guusje vreet ze lekker op dus geen troep op de vloer.
Wat ik hiermee wil duiden is het volgende.
De snelheid en de grappige bewegingen van mijn hondje verdoezelen eigenlijk mijn krakkemikkigheid.

Is dit conservatisme, denk ik dan bij mijzelf.
Nee, gewoon leeftijd.
Conservatisme is, dat je alles wat er in de wereld gebeurt en waar je altijd een uitgesproken mening over hebt en had niet goed meer meekrijgt.
Anderen zouden dit betitelen als een lichte vorm van vergeetachtigheid, onverschilligheid en willekeur maar ik weet wel beter.
Door alle zogenaamde ervaring en wijsheid die je denkt opgebouwd te hebben vinden leeftijdgenoten en nog ouderen vaak dat hun zegje evangelie is.
Er is met goed fatsoen gewoonweg niet mee te praten. Ze vinden iets omdat dat zo is, basta.
Ik vind dat ook.
Je moet mannen van boven de 50, Zegge: vijftig, niet meer plagen met nieuwerwetse grappen en grollen.

Derhalve kijk ik niet naar programma’s van laag allooi, pimp ik mijn Randlover Discovery niet op, stay ik hier op de Hoofdkade en wens ik niet to go, roep ik geen groen, groen, groen bij Lingo en verdom ik het om mijn snikkel op te meten voor een TV show.

Ik ben meer het culturele type.
Maandagavond j.l.: op de tribune bij BVO Emmen en ik heb niet geschreeuwd.
Dinsdagavond: Noorderzon festival in Stad. Lohues was geweldig (en de wafel met hete kersen en echte slagroom ook).
Woensdagavond: Videoboodschap voor een kennis in Brazilië ingesproken en liedje gemaakt.
NU? Ik ga nu een liedje zingen van Willy Nelson.

Funny how time slips away

Opbranden

Het is soms moeilijk om je niet met allerlei dingen te bemoeien.
Je bent onderweg en denkt bij jezelf: “Dit moet toch iemand verzonnen hebben”, of… Welke eikel bedenkt nou zoiets
Zulke gedachten variëren bij mij van de aanleg van de Zuiderzeelijn tot waarom er hier in Ter Apel geen camperplekken bij de jachthaven zijn.

Ik reed vanmiddag met Klaas van de KRO door ons Groningerland en ontdekte richting Winschoten een paar foeilelijke nieuwe gebouwen, bij Vlagtwedde zag ik dat het nutteloze Week der Besten begonnen was.
In Wollinghuizen, tijdens de Week der Besten ‘Tirol’ genaamd hangen vreemde dingen in de bomen.
Bij navraag bleek er door Wollinghuizen een kabelbaan te lopen.

Er is veel onzin in de wereld.
Misschien erger ik mij wel te veel aan zinloos gedoe.
Iemand die zijn auto wast als het smerig is kan ik begrijpen maar iemand die elke week een potje turtlewax op zijn heilige koe smeert vind ik een rare man.
Een mooi huis is geweldig maar een huis met nieuwerwetse architectonische grappen en grollen in zijn ontwerp kan ik wel mooi vinden maar niet hier.
Er is ruimte genoeg bij de Blauwe Stad voor dat soort excessen.
Ga zo maar door.
Er is elke dag wel wat.

Rij door de eerste de beste nieuwbouwbuurt en iedereen heeft twee grote design vazen voor het raam staan. Wie heeft dat bedacht?
Is meneer Blokker of Leen Bakker op een morgen wakker geworden met het idee om 670542 nederlanders twee vazen te verkopen.
Wie zit hierachter?

George Bush dames en heren. George Bush. Mister President luistert alles af.
Hij is Big Brother. Hij is watching you.
Hij regelt met Blokker, Balkenende, Ikea, C.Cola en een aantal andere ondernemingen en lui de vreemde,rare uitspattingen waar ik geestelijk over struikel.
George Bush is voorzitter van het wereldwijde Coniferenverbond.
Er is maar een remedie. Vierendelen. Opbranden en vooral geen stekjes van maken.

Cornelis avond in Spijkerboor

Cornelis Vreeswijk avond in tKeerpunt op zaterdag
7 oktober 2006, aanvang 20.00 uur.
www.leerlezenenschrijven.nl/polarenpar
(Cornelis Vreeswijk komt even weer tot leven in het Drentse Spijkerboor)
Wie kent nog de nummers van Cornelis Vreeswijk uit de jaren 60 en 70 zoals De Nozem en de Non,
Bakker de Baksteen, Veronica, Misschien wordt het morgen beter, De Jantjes Blues e.v.a. De in 1987
overleden zanger heeft zich in Stockholm ontwikkeld tot een markant artiest. Ruim 19 jaar na zijn dood
vliegen de CD’s in Zweden nog over de toonbank. In Zweden heeft hij een 30-tal LP’s uitgebracht en een
aantal dichtbundels. Ook heeft hij in een aantal Zweedse films gespeeld. Zelf is er een museum in
Stockholm opgericht. Elk jaar worden er in Zweden concerten gegeven waar diverse bekende en
onbekende artiesten zijn werk vertolken. Ook in Nederland is dit het geval. Cornelis was de laatste tijd
vaak weer in het nieuws in Nederland en zijn nummers zijn nog regelmatig via de radio te beluisteren.
Een aantal jaren geleden werd er een dubbel CD uitgebracht waarop bekende Nederlandse artiesten zijn
werk vertolken. Ook is er inmiddels een borstbeeld onthuld in IJmuiden. Twee jaar geleden was er nog
een reportage van Hans Polak op TV te zien en uitgebracht op DVD. Op deze DVD kunt u zien hoe de
geest van Cornelis Vreeswijk onder het publiek nog voortleeft in zowel Nederland als in Zweden.
Op zaterdag 7 oktober zal de geest van Cornelis Vreeswijk in het Drentse dorp Spijkerboor neerstrijken
om het publiek te amuseren met zowel Zweedse als Nederlandstalige nummers. Een bekende Groningse
troubadour die ook geïnspireerd is door Cornelis zijn werk zal nummers spelen in het Gronings.
Reservering via www.tkeerpunt.nl meer info op: www.leerlezenenschrijven.nl/polarenpar
Café 't Keerpunt
Oostermoer 1
9656 PE SPIJKERBOOR (DR)
Telefoon: (0598) - 491 422
E-mailadres: cafe@tkeerpunt.nl
de toegang is € 10,00
Alex Vissering - Alex is vooral bekend
in het noorden van het land als Groninger sing en
songwriter. Hij heeft een aantal Cornelis
Vreeswijk liedjes vertolkt en zal tijdens deze
avond ten gehore brengen. Ook zal hij zijn eigen
werk brengen.
Ibo Bakker -Ibo is vertolker van liederen van
o.a. Cornelis Vreeswijk. Hij heeft regelmatig gezongen
tijdens CVG middagen en was ook te gast in Zweden
tijdens de Cornelisdagen. Zelfs in Kopenhagen was hij
een erg gewaardeerde artiest. In dit avondvullende
programma vertolkt hij naast eigen werk een aantal
liederen van Vreeswijk en van de Zweedse
dichter/componist Carl Michael Bellman (1740-1795).
Jan Deurloo - Jan is de vaste muzikant
van het Cornelis Vreeswijk Genootschap. Hij
zingt liederen van Cornelis Vreeswijk in het
Nederlands en in het Zweeds en begeleidt zichzelf
op de gitaar.
Polaren Pär - Pär zal een aantal bekende
Nederlandse liedjes van Cornelis in het Zweeds
zingen. Polaren Pär was een gabber van Cornelis
Vreeswijk. Cornelis heeft vaak over deze man
gezongen. De Nederlandse Polaren Pär is bekend bij
het Nederlandse Cornelis Vreeswijk genootschap.
Wie deze Polaren Pär echt is blijft nog even geheim. Hij komt in
ieder geval uit Hoogezand. Ook hij zal zichzelf op de gitaar
begeleiden. En bij een aantal nummers zal hij begeleid worden door
Ibo en anderen. Ook zal hij tussen de bedrijven door iets vertellen
over de geschiedenis van de Zweedse troubadour Cornelis
Vreeswijk.
Henk van Kuijk - In de wereld van
de kleinkunst neemt dichter en zanger Henk van
Kuijk een aparte plaats in. Het is niet overdreven
om te zeggen, dat hij een meer dan gemiddelde
zanger is, met een stem die zacht, intiem en
fijnzinnig kan zijn, maar ook voluit kan gaan.
Hij zingt en speelt in een voorgrondenscenering,
en niet omdat hij op de voorgrond
moet treden, maar omdat hij wat te vertellen heeft. Henk heeft
een repertoir van Cornelis Vreeswijk, vertaald uit het Zweeds.
Piter Wilkens - Piter is een uit
Friesland afkomstige singer/ songwriter. Met de band ‘Okke Hel’
stond hij vanaf 1979 aan de basis van de friestalige popscene. In
1986 ging hij solo en nog steeds staat hij in muzikaal Frysland aan
de top.
Hij is dan ook de meest gevraagde en best verkopende volledig
friestalige artiest ooit. In en buiten Friesland.

Nieuwtjes

Eind Augustus ga ik met een team van de KRO televisie een “Wandeling” opnemen.
Met Hella van der Wijst loop ik o.a. door Westerwolde.
Hella probeert met haar gasten de diepere gedachten naar boven te krijgen en ondertussen te genieten van de sfeer en de landschappen tijdens het gesprek.
Datum van uitzending volgt z.s.m.

Eind Augustus verschijnt de nieuwe Noorderland.
Met verslaggeefster Janine Hoekstein ben ik een dag door Westerwolde gereden.
Ze heeft me geïnterviewd en dit alles staat in het September/Oktober nummer.
Noorderland is een nieuw tijdschrift over de drie Noordelijke provincies; over actief recreatief buitenleven,natuur, cultuur, wonen en alle andere goede dingen van het leven.

Vanaf begin September hangen mijn foto’s bij Sportcentrum Nico Jager in Winschoten.
Alkie Weerts en Nico Jager zijn naast eigenaars van een sportschool ook cultuurliefhebbers en hebben regelmatig exposities in hun Sportcentrum.
Het sportcentrum is aan de Bovenburen 104b te Winschoten.

Er hangen momenteel foto’s van mij in Theehuis De Noordmee in Sellingen.
Aan de Dennenweg bij het zwembad is een theehuis en VVV kantoor.

Cabaret

Op de rand van het zwembad op de camping te Viviers in de Ardèche spelen zich interessante taferelen af.
Een golf dertigers uit Nederland hebben de vijf stacaravans gehuurd en alles lijkt in vrede en harmonie te verlopen.

De vaders gaan om een uur of tien vooruit om rond het zwembad kamp te maken.
Ze slepen alle hardplastieken banken en stoelen naar het kinderbadje, proberen met ingehouden buiken en stoere blikken indruk op de andere gasten te maken en wachten daarna op de moeders en kindertjes die lachend en kirrend aan komen lopen om voor de rest van de dag de piscine in te nemen.
Er wordt vrolijk gedaan, de eerste biertjes en wijntjes worden opengetrokken en Pascal met een pampers Billy voor valt voorover in het kinderbadje.

Dit ongelukje is er de aanleiding voor dat vader van stacaravan twee de leiding van deze stam op zich neemt en de baby met een grotesk gebaar aan zijn bezorgde moeder overhandigd.
De moeder neemt Pascal liefdevol in haar armen en strijkt de alfa paps even onzichtbaar over zijn behaarde arm tot grote ergernis van de buurvrouw die tevens met de leider is getrouwd en nogal jaloers is.
Verder niets aan de hand.

De vaders en wat grotere kinderen begeven zich te water en de kinderen die vaderlief verder het hele jaar nauwelijks gezien hebben worden gedrild tot gehoorzame lijfeigenen.
“Mirte, Naomi en Kevin! Naar papa kijken, nu! Kevin! Kijken!”
De druiloor springt met een soort bommetje in het water. De kinderen kijken allang weer de andere kant op als Peppi boven komt.
Hij beseft nu dat er wat andere gasten in het zwembad zitten te kijken en ziet dat hij een nederlaagje heeft geleden.
“Mirte en Naomi, papa gaat nu de salto doen die ik vroeger altijd met oom Piet deed.
Goed kijken…. Miiwwte! Kevin, jij ook”
Op de lage duikplank die tijdens drukte gesloten is neemt de hoogstwaarschijnlijke sales accountant die gewend is te scoren en totaal geen invloed op zijn opgroeiende kroost heeft een aanloop en een spastische duik in het lekkere water van Camping Rochecondrie.

Alleen het appetijtelijke gescheiden moedertje van caravan vier ziet de heldendaad en knipoogt naar hem zodat hij zich toch enigszins voldaan tussen de andere stamgenoten begeeft en zich op een macho wijze met wit spul in begint te smeren.
Zijn eigen vrouw die zich al de hele tijd doodergert begint spontaan te janken en te gillen als Pascal voor de tweede keer in het baby badje flikkert en er bloed aan zijn lipje zit.
Zij wenst hem van alles toe en verdwijnt met een bebloed kindje op de arm naar de stacaravan.
Een libelle-achtige discussie breekt los.
Het kampement is in twee partijen verdeeld.
Ik zit onder een plataan en doe net alsof ik lees.
Het is vakantie.
Het leven is cabaret.
Ik ben een groot cabaret liefhebber.