Wens jullie een goeie jaarwisseling!

Weer een jaar kapot. 2006 is voorbijgevlogen en heeft bij mij op de schaal van één tot en met tien een dikke acht gescoord.
Gezondheidtechnisch zowel als geluksmatig doen wij het niet slecht.
De lichamelijke krakkemikkigheden en zwevende bonkjederijen hebben zich het afgelopen jaar redelijk goed gedragen.
Er werd veel bevrediging gevonden in verbouwingen, afbrekingen en klussingen.
De nieuwe keuken met openslaande deuren hebben niet allen het woongenot geoptimaliseerd, nee, de culinaire hoogstandjes worden bijna dagelijks verbeterd en uitgebreid.

Dat komt ervan als je een oven hebt waar wel een behoorlijke geit in de lengte in past.
Kipjes, vegetarische maaltijden en appelentaarten, alles is lekker uit dit prachtig fornuis.
Er is zelfs een steen bijgeleverd waar men pizza’s op kan bakken.
Op zich geen revolutie maar wel handig.

In deze dagen tussen kerst en nieuwjaar denk ik graag na over voedsel.
De dag na kerst zat ik op de sportschool.
Normaal trap ik standje vijf op de fiets maar omdat ik zeker vier mierenzoete schuimkransen uit de kerstboom had gevreten moest ik van mezelf tien minuten in standje zeven fietsen.
Een ongelukkig moment in 2006.

De mosterdsoep die ik vorig weekend heb gemaakt heeft bij mij zo’n trauma achtergelaten dat ik op de loopband als een haas tekeer ben gegaan.
Ik liep in 6.5 zo hard dat de sportschoolhouder dacht dat ik werd achtervolgd en Bertus mijn sportvriend vond, geloof ik , dat ik liep als een fazant met stront aan zijn poten. Enfin.
De roux in de mosterdsoep had ik aangemaakt met echte roomboter en de spekjes die ik had gebakken heb ik met vet en al door de overheerlijke mosterdsoep gegooid.
Het was geen dunne prut lieve lezers.
Het was goddelijke lobbige zalf, aangemaakt met echte Grunneger mosterd, een feestje voor de smaakpapillen.
Heerlijk, een grote calorie, vet en koolhydraten show en ongezond.
Vandaar mijn strafexpeditie naar de sportschool.
Ik vind het heerlijk om een vreetbui met de sportschool te compenseren.

Vroeger al, toen een zakje patat met nog een kwartje kostte ging ik al graag naar de automatiek.
We gingen na de repetitie altijd even eten bij Dolf en Lammie aan de Marktstraat in Musselkanaal.
Ik nam altijd een petatje met en een kipfilet met pindasaus.
Mijn medemuzikant H vd G uit T. ging voor een rij eierballen staan en sprak de historische woorden : ” Deze rij is voor mij ”.
Wil ik in 2007 bij de Febo nog een keertje doen….

Wens jullie een goeie jaarwisseling en gezondheid voor 2007.
Enne…. nait bie t daip kommen!

Vliegen

Ik heb gevlogen of ik ben gevlogen, hoe zeg je dat.
Gisteren ben ik met piloot Ronnie Schmitz voor het eerst in mijn leven de lucht in geweest.
Met een Cesna zijn wij vanaf vliegveld Hoogeveen in één rechte lijn richting Westerwolde gevlogen en ik heb ondanks dat het wat diezeg was een aantal foto’s gemaakt en genoten van een hele nieuwe ervaring.
Ik had gedacht dat ik al kotsend en brakend achter in het vliegtuigje zou hangen maar dit was zeker en vast niet het geval.

Wat mij het meeste opviel dat Groningen er echt anders uitziet dan Drenthe.
Vooral rond Sellingen, en dan bedoel ik de Beetse en Ter Borg, is het erg mooi.
Het lijkt vanuit de lucht een beetje op een middeleeuwse maquette en hetzelfde was rond het Klooster in Ter Apel het geval.
Drenthe is onderverdeeld in heel veel vakjes met natuurgebiedjes er tussen en verder lijkt het behoorlijk saai daar. Monotoon bedoel ik eigenlijk.


Wat mij tijdens mijn luchtdoop ook verbaasde was de controle van de piloot op van alles.
Eerst liep Ronnie om het gevaarte toe en keek of alles in orde was om daarna in het ding zelf alles te controleren.
Voordat je letterlijk de lucht in gaat wordt een checklist afgewerkt en het moment dat je loskomt van de aarde is sensationeel.
Geen poten meer op de grond, nee als een vogeltje zweef je door de lucht.
We vlogen we langs de vuilverbranding in Wijster richting Grunnen.
Om een aantal meeuwen vanaf de bovenkant te spotten was een prachtige ervaring.
Schapen zijn vanuit een vliegtuigje ook mooi.
Het lijken net witte druppels.
Je ziet vanaf de bovenkant ook de verschillende nieuwe wijken bij de plaatsen en dorpen.
Witte schimmel noemen ze dat.
De huizen van Odoorn en Musselkanaal lijken precies op die van Heerhugowaard en Valkenburg. Heel lelijk gezicht in t echt maar ook int echt vanuit de lucht.
Je ziet dat veel beleidsmakers maar wat doen.
Een bungalowpark lijkt uit een vliegtuig op een video-spelletje en het ratatatat gevoel speelde gisteren diverse keren bij mij op.

Prachtige middag gehad.
Muskusrattencontrole vanuit de lucht in een ‘eend’ met vleugels.
K Had al een beetje geoefend met Google Earth maar dit is toch wel een hele aparte ervaring.
Wat mij het meeste opviel?
Dat mijn tweede buurman zo’n blokhut in zijn tuin heeft staan.

Smakelijk kerst!

Foto's op fotolog

tele

k Heb net een oude Telecaster hals op Marktplaats.nl gekocht.
Een hals van een Telecaster is geen lichaamsdeel zult u hopelijk begrijpen maar een belangrijk deel van een gitaar.
Zonder hals geen muziek.
De hals is dat lange gedeelte alwaar de romp aan vastzit, bij een mens tezamen gehouden door de ruggengraat en bij gitaren gemonteerd met schroeven of lijm.

De Stratocaster en de Telecaster zijn gitaarmodellen uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw ontworpen door Leo Fender.
Fender gitaren zijn wereldberoemd.
Alle muzikanten op de hele aardkloot spelen op Fender.
Er zijn natuurlijk ook veel andere merken en soorten maar ik ben een liefhebber van de Telecaster van Fender.
Ik heb er nu drie maar hoop binnenkort de Thinline, de Luxe, de Custom en B-Bender te scoren.
De Telecaster wordt door ons kenners liefkozend Tele genoemd.

Laatst maakte iemand een toespeling naar de Teletubbies.
Deze persoon is met een muskusrattenklem op zijn aangezicht opgenomen in een hospitaal.
Over zulke prachtige producten als Tele’s maak je geen belachelijke grapjes.

Aan mijn muren hangen ook Höfner gitaren.
Er is er zelfs één met dezelfde leeftijd als zijn baas.
Deze wonderschone 4550 archtop met cutaway is van 1955, ook een goed wijnjaar heb ik van een bekende vinoloog gehoord, lijken in het geheel niet op de Telecasters van Fender maar voor deze prachtige instrumenten heb ik ook een zwak.
Paul McCartney speelde o.a. op een Höfner vioolbas.

Gitaren zijn mooie dingen.
Ze zijn van grote schoonheid en je kunt er muziek op maken.
De vormgeving en de onlogische manier van zes snaren onder elkaar het onbereikbare voor iemand die er niet op spelen kan, een gitaar heeft eigenlijk alles in zich.
Je kunt er zelfs blaren van krijgen.
O ja, een gitaar is bij mij altijd vrouwelijk.
Niet vanwege de ronde vormen maar gewoon.
In mijn Martin gitaar zit een gat….

Stamppot

Boerenkool, daar moet eerst de vorst over gegaan zijn anders is het niet te eten.
Hete bliksem, stamppot zoete appels is sowieso niet te vreten maar er zijn mensen die dat niet vinden en verslinden dit oer-Hollands stoofpotje met appelmoes en andere zoetigheden als hun lekkerste eten van de hele wereld.
Witte kool, rode kool, spits en savooienkool ze kunnen allemaal tot stamppotten verwerkt worden en elke streek in ons land vindt dat zijn éénpot de origineelste en de lekkerste is.
Wat ik niet ontken, natuurlijk.

Toch wil ik graag even terugkomen op de boerenkool.
Naast zuurkool uit het vat is boerenkool mijn favoriete winterkost.
Zij mogen mij er ‘s nachts voor wakker maken en ik rijd er graag een paar kilometer voor om, mits de vorst er overheen is geweest.
Oom Broer, de oom van mijn vrouw is het volledig met mij eens.
Hij wenst geen mous(boerenkool) te eten als de temperaturen boven nul zijn en als Piet Paulusma de eerste nachtvorstjes aankondigt gaan oom Broers hartje en de mijne ook sneller kloppen want het is dan zover.

De kinderen van oom Broer echter verneuken hun vader waar hij bij is.
Ze plegen elk jaar hetzelfde grapje bij de arme man uit te halen.
Zo tegen eind November zeggen ze zo terloops terwijl ze bij oom en tante op de koffie zijn: “k Moest vanmorgen vroeg het ijs van de autoramen krabben”.
Na ongeveer tien seconden niets te hebben gezegd tovert oom Broer een dikke glimlach om zijn mond en zegt steevast ieder jaar maar weer:
“Den kinnen we mous eetn”.
Zelfs als het de nacht ervoor dertig graden Celsius is geweest Broer vertrouwt zijn nazaten blindelings.
De hele familie lacht zich een deuk en oom is stokgelukkig omdat zijn voedsel de komende maanden zeker één keer in de week uit boerenkool zal bestaan.

Heeft u wel eens stamppot prei gehad?
Ik wel. heerlijk! Aangemaakt met gerookte spekjes verse met en rookworst, Amsterdamse uien en een zoetzuur augurkje was de dag dat ik dit proefde een hoogtepunt in mijn culinaire bestaan met bijzondere interesse voor éépotjes,stoofpannetjes en stamppotten.

De feestdagen naderen met rasse schreden en we hebben 2006 zo weer kapot gemaakt.
Tijd om het menu voor de kerst te maken.
1e kerstdag gaan de kinderen koken en de 2e kerstdag heb ik wel zin in stamppot boerenkool. Maar ja, er is nog geen nachtvorst geweest.
We krijgen morgen visite.
De dochter van oom Broer komt koffiedrinken….

snert en koffie

Noorderhogebrug
'snert' concert met Wia Buze en Alex Vissering
zondag 10 december 2006
aanvang 11:00 (zaal open 10:15)
kaartjes á EUR 10,00 verkrijgbaar bij Feiken Wolddijk 104a of Smid Wolddijk 104b
Of email: estherfeiken@gmail.com
Incl. koffie en snert!!

Nieuwe Schans
zondag 17 dec 2006: Op de Kovvie bij Alex Vissering
De Oude Remise, Nieuweschans
aanvang: 10.30
tel: 0597-522696
info@deouderemise.nl

Bagger is de norm

Geweldig interview van Martin Groenewold met Frédérique Spigt in het dagblad van het Noorden van vrijdag 1 december.
Met als kop - Vrede op aarde verdomme nog aan toe – geeft Spigt haar mening over van alles en het Nederlandstalige chanson.
Haar aversie tegen musicals en tv-programma’s als Idols en X-Faktor deel ik.
Je hoeft tegenwoordig niets meer te kunnen, kannen of kennen, alles kin.

Mensen met een te groot zelfbeeld en te kleine of kapotte spiegel zetten zichzelf en hun familie, streek, provincie en vaderland te kijk.
Wij lachen ons allen dood en de schnabbels stromen binnen.
Het valse en relnicht gehalte, te dikke kinderen met een gevolg van ouders, opa’s en oma’s en de rest van de straat, gescheiden zeer jong belegen types op zoek naar zichzelf en een nieuwe befteckel maar ook leuke spontane mensen die een keertje op tv willen.
Moet kunnen.

Met het toenemen van de zenders en de verharding op tv heeft iedere talkshow al een deskundige ingehuurd.
De specialisten van de media, de spindoctors en adviesknakkers hebben het weer gered.
De Dr. Phil van Heerhugowaard, de Gerard Joling van Westerwolde de Celine Dijon van Abbekuttenveen, er passeren in iedere talkshow wel een paar van deze nieuwe goeroes.

Frédérique zingt in een lied: ‘Ruik de stront van de papagaaien’ en zo is het ook.
Niets is zoals het lijkt.
Je moet iemand nadoen anders pas je niet in een hokje en als je probeert jezelf te zijn proppen anderen je er wel in.
In het Idols circuit vliegen de Gordonnen, Elvissen en Houstonnen je om de oren.
De muziekcultuur is een beetje zielig.
Behalve als je rapt. Lange Frans en Ali B hebben met Frans met de P op de S een plaatje opgenomen.
t Is 2006.

Gelukkig dat er nog een Frédérique Spigt is.
Willie is op tour in de States, Bob ook, Drs P is gestopt, Cornelis en Johnny dood.
Bagger is de norm